sobota, 28 stycznia 2012

Jak to jest z tą równowagą? - "Equilibrium" Maciej Obara Quartet

Equilibrium to bardzo ładne słowo, spotykamy je w wielu dziedzinach, a oznacza, mniej więcej, stan idealnej równowagi, balans, brak wachań, ops , przepraszam, wahnięć...Ogólnie rzecz ujmująć: pani Temida, nawet z zawiązanymi oczami, czuje, że jej atrybut w takim właśnie equllibrium się znajduje, albo powinien znajdować, w utopijnej wizji świata bez konfliktów :)
Swego czasu powstał też film, w którym wszelkie uczucia były zabronione, aby uchronić ludzkość od wojny.
...Matthew Ship, też chyba szukał gdzieś we wszechświecie swjego aurea mediocritas .

Płytę o takim właśnie tytule w listopadzie 2011 wydał młody i bez wątpienia utalentowany saksofonista z Jeleniej Góry - Maciej Obara w projekcie z kwartetem, do którego zaprosił niesamowitego Dominika Wanie na fortepianie, Macieja Garbowskiego na kontrabasie oraz Krzysztofa Gradziuka za bębnami.
Udało mi się pojawić na premierowym koncercie podczas Jazztopadu i muszę przyznać, że zrobił on na mnie ogromne wrażenie. Szczególnie dlatego, że nowoczesny jazz to jak najbardziej mój typ, a jeszcze do tego rodzimy -no to już nie ma dyskusji,wobez tego jestem bezsilna, rozsiadam się w fotelu i po prostu się poddaje.
Mimo, że miało to miejsce dwa miesiące temu i wspomnienia raczej już mgliste,ale emocje były, i to o całkiem sporej amplitudzie. Muzyka pełna dysonasów, ugięć, zwrotów... trochę jak chodzenie po linie. Saksofon instynktownym i nieprzewidywalnym brzmieniem jakby chronił przed upadkiem, niczym napinane przez akrobatę mięśnie, zaś fortepian Wani pozwalał nieco harmoniczniej po wspomianej linie( albo może pięciu linach :) ) spacerować. Panowie rozpoczęli bezkompromisowo (oczywiście w pozytywnym sensie), potem stopniowo z chaosu rodził się jakiś porządek, tylko po to żeby znów na końcu zostać zburzonym. Piękna destrukcja panowie, ale tytuł equilibrium na pewno będzie mi się już zawsze kojarzył bardziej przewrotnie, wywrotnie albo wręcz wywrotowo.


wtorek, 10 stycznia 2012

Wstrzymał Ziemię, Ruszył Słońce - premiera "Solar Ring"


Nie znoszę niedziel, po pierwsze bo są okrutnie leniwe, długie i nudne, po drugie - przez chrześcijańskie obyczaje,które wykształciły w nas ewolucyjny brak przystosowania do jakichkolwiek przejawów aktywności innych niż jedzenie i leżenie do góry brzuchem. Jednak tę niedzielę akurat muszę usprawiedliwić, ponieważ na moje uszy spłynęło małe błogosławieństwo. Z głośnika objawiło się piekielnie dobre "Resume" Macieja Fortuny (trąbka), któremu towarzyszył Piotr Lemańczyk na kontrabasie i Frank Parker na perkusji. Trójkowe słuchowisko okazało się być koncertem premierowym i uświadomiło mi moje kretyństwo, którego dowodzi fakt, że na audycję trafiłam zupełnie przypadkiem. Ach, gdyby tylko mogła się nigdy nie kończyć!
Wgryzając się bardziej w słodki miąższ tegóż rajskiego owocu opowiem krótką przypowieść o f/Fortunie, bynajmniej nie toczącej się kołem :
Maciej w światku muzycznym na dobre odcisnął swój ślad zaledwie 2 lata temu, a zdążył już tyle namieszać, co wąż w niewieściej głowie Ewy. Pierwsza autorska płyta w 2009, dwie kolejne w 2010, następne dwie w 2011 i jeszcze jedna na sam początek /ponoć naszego ostatniego w życiu/ roku. Trzeba przyznać, że człowiek to pracowity ( ciekawe swoją drogą co porabia w niedziele :) )
Powiązany głównie z Poznaniem (ukończone studia prawnicze!) i Wrocławiem (Akademia Muzyczna) koncertuje, nagrywa , improwizuje, występuje zarówno jako solista jak i  lider 3 zespołów:
tria, quartetu i quintetu. Można? Można! A tutaj link dla tych, dla których los nie był tak łaskawy jak dla mnie:




Panowie zaprezentowali materiał z płyty "Solar Ring", absolutnej świeżynki, która weszła do sklepów zaraz na drugi dzień. Przyznaję - po takiej uczcie zapragnęłam ów słoneczny krążek nabyć,jednak niestety jak zwykle trzeba było sobie postawić pytanie : dlaczego tak dużo miesiąca do końca pieniędzy?"


niedziela, 8 stycznia 2012

Rozpocznijmy rok od rozczarowań, czyli co się stało z Portico Quartet?

Tutułem wstępu :
Portico Quartet odkryłam w 2010 roku, na koncie mieli już trzy świetne płyty :
Knee deep in the North See (2007)
Black & White Sessions (2009)
i najświeższą : Isla (2010)
Czym mnie zachwycili ? Znakomitym połączeniem nowoczesnego n i e p o k o j ą c e g o jazzu z trip hopem, prosto z Londynu, saksofon tenorowy i sopranowy, perkusja i bas, a to wszystko podszyte dźwiękiem - Panie i Panowie:  hang-drumu . Ich muzyka budziła emocje z pogranicza apatycznej rozpaczy, irytacji i poetyckiego lirycznego zawodzenia, jednak podane w możliwie tak delikatny sposób, że aż można się rozpłynąć.Z resztą co będe się rozwodzić, oto oni:



Tu nieco nowsze poczynania, czuć nieśmiałe zwrócenie się w elektroniczną stronę, ale wciąż na +


Pamiętam też doskonale koncert na Warsaw Jazz Summer Days, studencki bilet za 30 PLN, drugi rząd i 6godzinny maraton z jazzem - lepiej być nie może. Właściwie poszłam na ten festiwal tylko po to aby usłyszeć mój ulubiony brytyjski zespół, który to koncert był nota bene pierwszym i otwierającym cały festiwal. (Tego dnia wystąpili jeszcze MOPDTK, czyli Mostly Other Peoople Do The Killing, trzeba przyznać, że nazwa chwytliwa, a muzyka ? No cóż, to był gwałt, jeśliby porównać ten festiwal do wściekłego psa to zdecydowanie oni byli sosem tabasco...na końcu już tylko malinowy , delikatny, wygładzający zszarpane nerwy, klasyczny Pharoah Sanders) No ale wracając do wódki - wczoraj zgorzkniała mi na dobre. Bo proszę sobie wyobrazić grymas na mojej twarzy po przełknięciu czegoś takiego :



Nie rozumiem, dlaczego ta dziewczyna im to zrobiła i dlaczego oni się na to zgodzili i czy dręczy i kac moralny, ale co wiem to to, że ten drink zdecydowanie powinien być schłodzony...Mam nadzieję, że to tylko chwilowe eksperymentowanie, które skłoni ich do tego, aby z powrotem obrać właściwy kierunek i do koktajlu PQ dolewać jedynie odrobinę innych trunków, nie zmieniając całej bazy.

Edit : Ok , właśnie dowiedziałam się, że na przełomie marca i kwietnia odwiedzą Wrocław, Gdańsk i Warszawę, a trasę będzie patronować jazzarium! (portal, do którego pisuje)
Przy takim obrocie spraw jestem w stanie wybaczyć im ten mały wybryk i już grzeje miejsce w pierwszym rzędzie. Oczywiście nie omieszkam zdać dokładnego raportu, a wobec tej grupy na pewno będę bardzo wymagająca, więc ...Potico, lepiej sie postarajcie!